W spotkaniu z Rzecznik Prokuratury Okręgowej, Panią Martą Pętkowską, jakie odbyło się na naszą prośbę podczas protestu 26.10.2022 uczestniczył Paweł Lenartowicz oraz autor tej relacji - Zbigniew Lisiecki.

p.Rzecznik:
Prokuratura prowadziła dochodzenie z podejrzeniem przestępstwa wg. art.151 Kodeksu Karnego (doprowadzenie do samobójstwa). Nie ustalono, aby doszło do takiego czynu. Nikt nie namówił Pana Batyckiego do samobójstwa, ani nie pomógł mu w tym. Prokuraturze nic nie wiadomo, żeby Pan Batycki zostawił testament lub inne pismo, które mogłoby wskazywać na przyczynę lub winnego. Przejrzano akta sądowe i przesłuchano świadków. Ogień nie zagrażał budynkowi. Pan Batycki sam go zainicjował z wnętrza samochodu, w którym się znajdował. Posłużył się przy tym płynem łatwopalnym. Pan Batycki znajdował się w sporze sądowym dotyczącym córki z jej matką. Sąd ustalił kiedy następować powinny spotkania z córką, lecz po dalszym sporze skierował rodziców do mediacji, która nie przyniosła sukcesu. Jeśli strony same nie potrafią dojść do porozumienia żadna instytucja nie będzie w stanie tego dokonać.

Zbigniew L.:
To jest zdanie prokuratury, dość kontrowersyjne !

p.Rzecznik:
Dlaczego kontrowersyjne ? !

Zbigniew L.:
Strony zgłaszają się do sądu, jeśli same nie potrafią dojść do porozumienia. W innym przypadku sąd nie miałby sensu. Czy są świadectwa, np. testement, lub podobne, które wskazują na związek aktu samobójstwa i postawą sądu ?

p.Rzecznik:
Co prawda nie mamy świadectw pisemnych, jednak dokonanie tego dramatycznego czynu przed sądem wskazuje na głębokie nieusatysfakcjonowanie Pana Batyckiego sytuacją prawną.

Zbigniew L.:
Podobna sytuacja dotyczny wielu ojców, którzy przeżywają to również dramatycznie, więc jest to wskazówka do zbadania, czy decyzje sądu nie oznaczają de facto porwania ojcu jego dziecka.

p.Rzecznik:
Zdarzają się uprowadzenie dzieci za granicę, lecz to nie jest ten przypadek. Każda spraw jest inna.

Zbigniew L.:
Całkiem prywatne, dodatkowe pytanie: Czy zwróciła Pani uwagę na to jaki obraz ojca otrzymuje obecnie jego córka.

p.Rzecznik:
To nie jest takie proste. Każde traumatyczne wydarzenie w życiu dziecka będzie miało wpływ na jego rozwój.
Każdy ojciec zasługuje na kontakt ze swoim dzieckiem.
Postępowanie zostało umorzone 11-tego sierpnia 2022. Nikt się na nie nie zażalił, więc jest ono prawomocne.

Paweł L.:
Chciałbym umówić się z Państwem dodatkowo w celu odpowiedzi na pytania, jakie otrzymałem w tej sprawie jako dziennikarz. Śledzę próby zmian prawa regulującego kontakty rodziców z dziećmi.

p.Rzecznik:
Ale nie ma prawa, które ograniczałoby takie kontakty !


Paweł L.:
Realnie prawo do kontaktów ojca z dzieckiem zwykle nie jest respektowane. Rodzice nie znajdują się tu w równorzędnej pozycji. Dlatego są próby prawa do tzw. opieki naprzemiennej. Zbieramy informacje statystyczne dotyczące praktyki sądowej. Jak Pani wie, sądy mogą wyrokować obecnie o opiece naprzemiennej. Jak ocenia Pani liczbą takich orzeczeń.

p.Rzecznik:
To jest nieprofesjonalne pytanie. Zakładam, że niewiele. Nie mam o tym pojęcia ! Może procent, czy promil ?

Paweł L.:
To są pojedyncze osoby ! Takich orzeczeń jest w wielkich miastach po 5, 7 przypadków, we Wrocławiu 0. Oznacza to, że sądy wrocławskie oceniają, że wśród tysięcy rozwodów nie znalazł się ani jeden ojciec, który zasługiwałby na dzielenie się opieką nad dzieckiem z matką. To bywają sytuacje, których ojcowie nie przeżywają !

p.Rzecznik:
Zanim dojdzie do rozwodu w domach dzieją się horrory. Sąd musi podjąć decyzję. Opiera się przy tym na opiniach biegłego.

Paweł L.:
Mówimy o izolowaniu ojca od dziecka i dziecka od ojca, która dramtycznie łamie prawa do dzieci zapisane każdemu rodzicowi w Konstytucji. Mamy więc do czynienia z systemowym przyzwoleniem sądów.

p.Rzecznik:
Nie możemy analizować co doprowadziło do takich sytuacji w domach już przed rozwodem.

Paweł L.:
Nie zgodzę się z Panią !

p.Rzecznik:
Badamy, czy są znamiona przestępstwa ! Przepis mówi: "Kto doprowadza inną osobę do targnięcie się na swoje życie ...

Paweł L.:
Mamy tysiące przypadków, w których prawomocne orzeczenie o kontakcie nie jest respektowane.

p.Rzecznik:
To prawda ! Czy wie Pan dlaczego ?
- Bo społeczeństwo nie szanuje sądów, ani wyroków sądowych !

Paweł L.:
Mamy sytuację, w której po iluś razach nie respektowania postanowienia o kontakcie z dzieckiem sprawa powinna być automatycznie oddawana przez sąd do prokuratury. Praktycznie takich interwencji jest znikoma ilość. A małe dziecko jest pozbawiane praw, co należy ocenić jako systemowe przyzwolenie.

p.Rzecznik:
Mogę przygotować się i odpowiedzieć, ile jest takich przypadków w Przemyślu, w których nie podjęto działań, lub zakończyły się odmową wszczęcia ?

Paweł L.:
Czy Pan Batycki zwracał się do Państwa w tej sprawie ?

p.Rzecznik:
Nie wiem, musiałbym sprawdzić. Proszę podać mi swoje dane kontaktowe i ja to sprawdzę. A czego dotyczy cały protest na ulicy ?

Zbigniew L.:
Demonstracja obejmuje wiele szerszy zakres.
Alienacja dzieci jest odbierana jako porywania dzieci przez system sądowy, bo praktycznie one rzeczywiście tracą kontakt !
Mamy obecnie ciężką sytuację z powodu wojny na Ukrainie i mówimy o losie porywanych tam przez Rosjan dzieci.

p.Rzecznik:
To tego nie dotyczy !!!

Zbigniew L.:
Jasne, że tam padają bomby, a tu nie, lecz nie mówię o bombach. Oderwanie dziecka od własnego rodzica, dodatkowo z obawą, że będzie ono wychowywane w fałszywem, złym nastawieniu, a czasami w agresji do tego rodzica powodują podobne przeżycia !

p.Rzecznik:
Absolutnie się z tym zgadzam !

Zbigniew L.:
Te nagminne przecież sytuacje mogą prowadzić do tego, że ojciec dziecka po prostu nie chce widzieć więcej tego świata !

p.Rzecznik:
Jest na skraju rozpaczy ! Tak to sobie wyobrażam.

Paweł L.:
To była dokładnie ta sytuacja z Panem Batyckim. On nie był desperatem. Pani to dobrze rozumie. To był człowiek, który domagał się czegoś oczywistego.

p.Rzecznik:
Z akt wynika, że rodzice nie mogli dojść do porozumienia. Sytuacja jest wtedy bardzo trudna, jeśli rodzice nie mogą uzgodnić tego między sobą. Alienacja zaczyna się od człowieka !

Paweł L.:
Lecz ja mówiłem o przyzwoleniu sądowym.

p.Rzecznik:
Przecież do sądów trafiają sytuacje, w których rodzice absolutnie nie mogą dogadać się w sprawch własnego dziecka !! Tu się zaczyna dramat !

Paweł L.:
Dokonuje Pani tu nieświadomie manipulacji.

p.Rzecznik:
Pan mówi, że problem pojawia się w sądach. Ja natomiast mówię Panu, że problem zaczyna się w rodzinach !

Paweł L.:
To prawda, lecz w większości spraw konflitk inicjuje jeden rodzic i mamy sytuację w której odebranie drugiem kontaktu z dzieckiem niczym mu nie grozi !

p.Rzecznik:
Być może postanowienia sądów są zbyt mało egzekwowane. Gdyby sprawca ponosił grzywnę z automatu. Może powinno się to zmienić.

Paweł L.:
W tym kierunku idą inicjatywy obywatelskie, przykładowo inicjatywa druku senackiego 63 opisująca opiekę naprzemienną, jako standard. Inicjatywa ta jest ponadnadpartyjna, nie związana ani z PiS ani z PO. Projekt wspomina o dwóch sprawach: opiece naprzemiennej i penalizowaniu izolowania dziecka. To jest tak proste !

p.Rzecznik:
To jest bardzo proste ! I powiem - jeśli zostanie to zapisane w prawie, sądy będą to realizować ! Nie ma co do tego wątpliwości.

Paweł L.:
Mam co najmniej trzy przypadki samobójstw na tym tle.

p.Rzecznik:
Ani ja ani chyba nikt inny nie ma wątpliwości, że rzeczywiście chodziło o kontakt z dzieckiem. Jednak sprawa nie jest całkiem czysta, bo dziecko nie chciało go widzieć, na co on wzywał policję. Śledziłam rozmowy telefoniczne i niechęć kontaktu wychodziła rzeczywiście od dziecka.

Paweł L.:
Lecz jeśli jest przyzwolenie ze strony sądu na łamanie zasądzonych kontaktów, to trudno spodziewać się czegoś innego. Matka będzie bronić swojej pozyzji wciągając w to dziecko !

p.Rzecznik:
Rodzice dostają po rozwodzie orzeczenie sądowe i co z nim zrobią to już potem trochę ich wina, nie sądu.

....
Proszę zadać mi pytanie mailem w ilu przypadkach doszło do naruszeń. Będziemy mieli liczby, to możemy dalej rozmawiać.

Paweł L.:
Tak uczynimy.

Zbigniew L.:
Pozwoli Pani, że opiszę na koniec sytuację, w której prawnik pyta się matki - "To co, przytrujemy kontakty ?"

p.Rzecznik:
Co to znaczy "przytrujemy" ?

Zbigniew L.:
Powiemy, że ojciec jest pedofilem.

p.Rzecznik:
Tak, ja wiem. Rzeczywiście !

Zbigniew L.:
I co sąd wtedy zrobi ? Nie uczyni nic, co odpowiadałoby konieczności czasowej kontaktu. Zawezwie biegłych, którzy wypowiedzą się po roku.

Paweł L.:
Potem, gdzy okaże się, że nie, powiemy że bierze narkotyki. Czy ktoś poniósł kiedyś za to karę ?

p.Rzecznik:
Oczywiście, że jest badane, czy nie mamy do czynienia z oczernianiem i konsekwencje powinny być wtedy dramtyczne dla sprawcy. I mówicie Panowie, że nieprawdą jest, że patologie zaczynają się od ludzi, nie od sądów ?

Paweł L.:
Sąd rodzinny odcina wtedy prewencyjnie kontakt do dziecka ! A następnym krokiem za skarga na uzależnienie od narkotyków, itd. Do 18-tego roku można odciąć tą metodą dziecko od rodzica bez najmniejszego wysiłku. Czy został ktoś ukarany tu kiedyś za oczernianie ? Nie, nigdy !

p.Rzecznik:
To jest bardzo rzadkie ! Mówimy wtedy o fałszywym zawiadomieniu o przestępstwie. Lecz reakcja sądu nie ma wtedy miejsca z automatu ! Ludzie są różni. To nie jest takie proste. To nie jest czarno-białe.

Paweł L.:
Lecz to, że ci ludzie stają tam na zewnątrz z transparentem ...

p.Rzecznik:
To, że cztery osoby stają tam z transparentem nie jest dowodem na nagminność naruszeń.

Paweł L.:
Mamy takie badania, ich wyniki będą miażdżące. Fakt, że ci ludzie tam stoją pochodzi z odbioru społecznego, że zawodzi tu system prawno-sądowy. Te naruszenia dotyczą kobiet. Jeśli ojcie porwie swoje dziecko będzie ścigany helikopterem, jeśli uczyni to matka nie będzie żadnego ścigania, a w sądzie okaże się, że miała miejsce niska szkodliwość czynu i żadnych konsekwencji. To jest właśnie przyzwolenie sądowe !

---

Wnioski:
Moim zdaniem jest wielkim sukcesem, że taka rozmowa się w ogóle odbyła i należy być za ten fakt wdzięcznym prokuraturze. Z przedstawionych pozycji i argumentów można się uczyć ! W mojej ocenie sądy i prokuratury dostrzegałyby dramat, lecz nie wiedzą, co miałyby z nim począć. Dzieje się tak, z powodu pozycji instancji zwierzchniej odpowiedzialnej za losy ludzi, którzy się pod tą troską i tak nie ugną. Taka pozycja pochodzi z historii sądów jako aparatu przemocy i jest nieprawidłowa. Sąd ma jedynie określić, kto ma rację, bo tylko po to przychodzą do niego petenci, lecz tego nie wolno mu zaniechać, pod presją sytuacji społeczniej lub rodzinnej, której nie potrafiłby rozwiązać !

W przypadku dramatu ojców pozbawianych kontaktu z dziećmi mamy do czynienia zaniechaniem działania przez sądy i prokuratury na masową skalę.